Aപുഷ്യാമിത്രശുംഗൻ
Bചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ
Cഅശോകൻ
Dധര്മ്മപാലന്
Answer:
A. പുഷ്യാമിത്രശുംഗൻ
Read Explanation:
മൗര്യ ഭരണകാലത്തെ നിയമങ്ങൾ
കീഴ്വഴക്കങ്ങളെ ആധാരമാക്കിയായിരുന്നു നിയമങ്ങൾ.
ആചാരമായിരുന്നു മറ്റൊരു പ്രമാണം.
നിയമത്തിന് ആധാരങ്ങൾ ഇവ രണ്ടുമായിരുന്നു.
ആചാരങ്ങൾ സർവ്വ സമ്മതങ്ങളായിരുന്നു എങ്കിലും വ്യത്യസ്ത മതങ്ങൾ നിലവിലുണ്ടായിരുന്നതിനാൽ വ്യത്യസ്തവുമായിരുന്നു.
ക്രമ സമാധാനത്തിന് പ്രായശ്ചിത്തമില്ലായിരുന്നു.
ദണ്ഡന മുറകൾ ആണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്.
ശിക്ഷകൾ അതി കഠിനമായിരുന്നു. അതു കൊണ്ടു തന്നെ കളവും ചതിയും വളരെ കുറവാണെന്ന് യവനർ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
എന്നാൽ വർണ്ണ വ്യവസ്ഥയ്ക്കനുസരിച്ച് ശിക്ഷയുടെ കാഠിന്യത്തിന് വ്യത്യാസം ഉണ്ടായിരുന്നു.
എന്നാൽ അശോകന്റെ കാലത്തെ സൈദ്ധാന്തികമായെങ്കിലും ഇതിന് മാറ്റം വന്നു.
വ്യവഹാര സമത, ദണ്ഡന സമത എന്നിവ അന്ന് നടപ്പിൽ വരുത്താൻ അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചതായി ശാസനങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.
കുറ്റാന്വേഷണത്തിന് ചാരന്മാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
അതിൽ സഹായിക്കുന്ന ജനങ്ങൾക്ക് പാരിതോഷികം നൽകുമായിരുന്നു.
മൗര്യന്മാരുടെ കാലത്ത് കൃഷിയായിരുന്നു പ്രധാന ജീവിത മാർഗ്ഗം.
ഭരണം കൃഷിയേയും യുദ്ധങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചായിത്തീർന്നു.
വിസ്തൃതി ധാരാളമായി വർദ്ധിച്ചതു നിമിത്തം പലയിടങ്ങളിലുമുള്ള ജനങ്ങൾ ഇടകലരാൻ തുടങ്ങി.
അലക്സാണ്ഡറുടെ കൂടെ വന്ന പല പട്ടാളക്കാരും തിരികെ പോകാതെ ഇവിടെ തങ്ങിയിരുന്നു.
പിന്നീട് അവരുമായി ബന്ധങ്ങൾ ഊഷ്മളമായപ്പോൾ പല യവനരും പാർസികളും കച്ചവടത്തിനും മറ്റുമായി വന്നു ചേരാനും തുടങ്ങി.
കൃഷി വിപുലമായപ്പോൾ ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രധാന വരുമാന മാർഗ്ഗവും അതിൽ നിന്നായി.
ഭൂനികുതി വിളവിനനുസരിച്ചായിരുന്നു. ഇത് നല്ല സാമ്പത്തിക അടിത്തറ പാകി.
സാമ്പത്തിക ശാസ്ത്രത്തിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ഗ്രന്ഥമായ അർത്ഥശാസ്ത്രം എഴുതിയ ചാണക്യൻ ഇതിനെല്ലാം സൂത്രധാരനായിരുന്നു.
ഭൂമിയുടെ ഉടമസ്ഥത രാജാവിനായിരുന്നു. എന്നാൽ അത് തത്ത്വത്തിൽ മാത്രമായിരുന്നു.
അതിനാൽ അവകാശികൾ സ്വന്തമെന്നോണം ആണ് അത് അനുഭവിച്ചിരുന്നത്.
എന്നാൽ ഇതിനെല്ലാം പാട്ടക്കരാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
നിലം വികസിപ്പിക്കുന്നത് ഭരണകൂടത്തിന്റെ പ്രത്യേകതയാണ്.
കാടു വെട്ടിത്തെളിച്ച് പുതിയ കൃഷി ഭൂമി നിർമ്മിക്കുന്നതും അവർ തന്നെ.
കൃഷിക്കായി പ്രത്യേകം ഒരു ഭരണകൂടവും അദ്ധ്യക്ഷനും ഉണ്ടായിരുന്നു.
സിതാദ്ധ്യക്ഷൻ എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.
ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ ഭരണകൂടം നേരിട്ട് കൃഷി നടത്തി.
യുദ്ധത്തടവുകാരേയും മറ്റും ഇതിനായി ബലമായി ജോലി എടുപ്പിച്ചിരുന്നു.
എന്നാൽ ഭൂമി കൈവശം വച്ചിരുന്നവർക്ക് കൃഷി നടത്താനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.
നിലങ്ങളിൽ പലർ ചേർന്ന് കൂട്ടമായി വിതയ്ക്കുകയും വിള പങ്കിടുന്ന രീതിയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
പഠനം ഉന്നതർക്കു മാത്രം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതായിരുന്നു.
തക്ഷശിലയായിരുന്നു പ്രധാന പഠനകേന്ദ്രം.
ലോകപ്രശസ്തമായ സർവ്വകലാശാല അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു.
എങ്കിലും ക്ഷത്രിയരോ, ബ്രാഹ്മണരോ മാത്രമേ വിദ്യാഭ്യാസം ആർജ്ജിച്ചിരുന്നുള്ളൂ.
കൈത്തൊഴിലുകൾ വാണിജ്യാടിസ്ഥാനത്തിൽ സംഘടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു.
ഇതിൽ ചിലത് ഭരണകൂടം നേരിട്ട് നടത്തി.
വിദേശ വ്യാപാരണത്തിന് ചുങ്കം ചുമത്തിയിരുന്നു.
ആയുധ നിർമ്മാണം, തോണി - കപ്പൽ നിർമ്മാണം എന്നിവ നികുതിയില്ലാത്തതായിരുന്നു.
നൂൽ നൂല്പ്, നെയ്ത്ത്, ഖനനം എന്നിവ ശ്രദ്ധേയമായ വാണിജ്യ മേഖലകൾ ആയിരുന്നു.
മിക്കവാറും എല്ലാ ഉത്പന്നങ്ങൾക്കും നിർമ്മാണ വേളയിലും വില്പന വേളയിലും നികുതി ഒടുക്കേണ്ടിയിരുന്നു.
നികുതി ഒന്നായി കൊടുക്കേണ്ടതായിരുന്നു.
വിലയുടെ അഞ്ചിലൊന്നായിരുന്നു ചുങ്കം.
വിദേശിയരുമായുള്ള സമ്പർക്കം നിമിത്തം വസ്ത്രധാരണ രീതിയിലും മാറ്റങ്ങൾ വന്നു തുടങ്ങി.
കുടുക്കുകൾ ഇല്ലാത്ത മേൽ വസ്ത്രം ഇക്കാലത്ത് പ്രചരിച്ചിരുന്നു.
സാമ്പത്തികമായി ഭദ്രത കൈവന്നിരുന്നു.
ഏക നാണയ വ്യവസ്ഥ നിലവിൽ നിന്നിരുന്നതിനാൽ വിനിമയം എളുപ്പമായിരുന്നു. എന്നിരുന്നാലും കൈമാറ്റ സമ്പ്രദായവും നിലനിന്നു.
വ്യാപരികളും മറ്റും വലിയ സമ്പന്നരായിത്തീർന്നു.
പലിശക്ക് പണം കൊടുക്കുന്ന ഏർപ്പാട് ചിലർ നടത്തിപ്പോന്നു.
15 ശതമാനമായിരുന്നു പലിശ.
നികുതി വെട്ടിപ്പ് നടന്നിരുന്നു എങ്കിലും കടുത്ത ശിക്ഷയായതിനാൽ തുലോം കുറവായിരുന്നു.
മൗര്യരുടെ ഒരു സേനാനായകനായിരുന്ന പുഷ്യാമിത്രശുംഗനാണ് അവസാന മൗര്യ ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന ബൃഹദ്രഥനെ വധിച്ച് സാമ്രാജ്യത്തിന് അന്ത്യം വരുത്തിയത്.
പുഷ്യാമിത്രൻ ഒറ്റദിവസം കൊണ്ട് സാമ്രാജ്യം സ്ഥാപനം നടത്തുകയായിരുന്നില്ല.
അവസാനത്തെ തലമുറകളായി രാജകീയ ഭരണം ശക്തമായിരുന്നില്ല.
പുരോഹിത വർഗ്ഗമായ ബ്രാഹ്മണന്മാരുടെ ശക്തമായ എതിർപ്പുകൾ അശോകന്റെ കാലത്തു തന്നെ ഉദിച്ചു വന്നിരുന്നു.
ബുദ്ധമത പ്രചാരണം നടത്തിയതും വിദ്യാഭ്യാസം സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതും അവർക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.
മാത്രവുമല്ല ശിക്ഷാ നിയമങ്ങൾ ഏകീകരിക്കാൻ ശ്രമിച്ച അശോകന് വീണ്ടും ഈ വർഗ്ഗത്തിന്റെ മുറുമുറുപ്പ് ക്ഷണിച്ചു വരുത്തുകയായിരുന്നു.
അന്നു വരെ കുറ്റകൃത്യങ്ങൾക്ക് ജാതി അനുസരിച്ച് കാഠിന്യം ഏറിയും കുറഞ്ഞുമായിരുന്നു ഇരുന്നത്.
ബ്രാഹ്മണർക്ക് എന്നും ലളിതമായ ശിക്ഷകൾ ആയിരുന്നു നൽകപ്പെട്ടിരുന്നത്.
മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പതനത്തിനു ശേഷം അതിന്റെ സ്ഥാനത്ത് വിവിധ രാജവംശങ്ങൾ ഉടലെടുത്തു.
പുഷ്യാമിത്രശുംഗൻ, ഉത്തരേന്ത്യയിലും മദ്ധ്യേന്ത്യയിലും വ്യാപിച്ച ശുംഗസാമ്രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു.