"ലേഖകന്റെ നാദശാല" എന്ന പ്രയോഗം കവിതയിലെ ശ്രാവ്യബിംബം എന്ന ബിംബത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ഈ പ്രയോഗത്തിൽ, ലേഖകന്റെ ശബ്ദം, ലേഖനം, ആശയവിനിമയം, സൃഷ്ടി എന്നിവയെ അനുഭവവേദികളായി കാണുന്നതാണ്. "നാദശാല" എന്നത്, ശബ്ദങ്ങളുടെ കാഴ്ചയും അവയുടെ ശ്രവ്യമായി അനുഭവിക്കുന്നതുമായ ഒരു സ്ഥലം, ലേഖകനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൃഷ്ടികളുമാണ്.
ഇതിലൂടെ, കവി എഴുതുന്നതിന്റെ ഗൗരവവും, അതിന്റെ സന്ദേശവും, ശബ്ദത്തിന്റെ സൃഷ്ടികാര്യം എങ്ങനെ അറിയപ്പെടും എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ശ്ലാഘനയാണ്. അതിനാൽ, "ലേഖകന്റെ നാദശാല" എന്നത് ശ്രാവ്യബിംബത്തിന്റെ ശക്തമായ ഒരു ഉദാഹരണം ആണ്.